بعد از مدت ها

فکر نمیکردم که کسی هنوز بخواد اینجا رو بخونه. ولی دیدم که تقریبا هر روز بازدید کننده داره. مایه خوشحالی منه که نوشته هام برای کسی مفید بوده. 

این چند مدت که نبودم درگیر روزمرگی بودم و هستم. درس و ریسرچ و ورزش و تفریح. و این لوپ هر روز تکرار میشه. گاهی اوقات فشار ریسرچ و درس زیاده میشه و مجبورم قید ورزش رو بزنم. گاهی اوقات هم تفریح رو به درس ترجیح میدم. همیشه خود من درگیر این تعادل توی زندگی هست. اصلا یکی از ویژگی های آدم های موفق اینه که بتونن توی جنبه های مختلف زندگی شون تعادل ایجاد کنند و رسیدن به این خیلی سخته. بگذریم.

گفته بودم که با هم خونه ای قبلیم به مشکل خوردم و جفت مون میخواستیم از اون خونه بریم. منتها چون قراداد یکساله داشتیم مجبور بودیم که تا وقتی که مستاجر جدید بیاد اجاره خونه رو بدیم. من یه اتاق جای دیگه پیدا کردم و اول سپتامبر رفتم. صاحب خونه هم خونه رو برای اجاره گذاشت و من حدود ۲۰ روز بعد مستاجر پیدا شد. منتها من اجاره یک ماه رو با وجود اینکه توی اون خونه نبودم پرداخت کردم. ولی عوضش از شر اون آدم خلاص شدم. الان هم خونه ای هام آدم های بدی نیستن و خدا رو شکر از این خونه جدیدم راضی ام. تنها بدی اتاق ام اینه که پنجره نداره. ولی من بیشتر روز بیرون هستم و فقط برای خواب میام خونه. به خاطر همین نداشتن پنجره زیاد اذیتم نمیکنه. 

ریسرچ هم به سختی جلو میره. یه مقاله کنفرانسی فرستادم که احتمالا جولای برم کلارادو. این ترم هم یه درس ماشین لرنینگ گرفتم که دارم باهاش پیش میرم. 

برای تفریح هم چند جایی رفتم ولی همشون توی نیویورک یا نیوجرسی بوده. دوست دارم ژانویه یه ایالت جدید برم. 

جواب NIW هم هنوز نیومده. الان حدود ۴ ماه و نیم شده. امیدوارم I140 ام اپرو بشه و خیالم راحت بشه. اگه اپرو بشم فکر کنم سال دیگه تابستون بتونم I485 رو فایل کنم و بعد حدود ۶ ماه بتونم گرین کارت ام رو بگیرم. امیدوارم سریع جوابش بیاد.

همین. برم که کلی کار دارم برای امروز 

سعی میکنم که بیشتر از روزمرگی هام بنویسم. مرسی که اینجا رو میخونین.