لیالی قدر

دیشب آخرین شب قدر بود و من امسال هر سه شب اش رو رفتم مسجد دانشگاه. اونجا هم حال و هوا خوب بود. یکی دو بار بین سخنرانی ها هم رفتم برای شهدای گمنام فاتحه خوندم. اگرچه نمیشد به صورت مستقیم برسر مزارشون رفت. خلاصه شب های خوبی بود و امیدوارم که خدا برامون بهترین ها رو رقم بزنه. من معتقدم که همه کارهایی که ما می کنیم بر اساس خواسته های خدا است. نه اینکه اختیاری از خودمون نداشته باشیم. بلکه بینابین هست. حالا بعضی ها فکر میکنن که بینابین یعنی اینکه یه ذره جبر هست و یه ذره اختیار. ولی اینطور نیست. بذار یه مثال بزنم. مثلا شما میخوای ازدواج کنی و یه مشخصاتی رو برای همسر آینده ات در ذهن داری. و به خدا هم میگی که یه مورد خوب رو برات درست کنه. حالا خدا میاد گذشته، حال و آینده تو رو در نظر میگیره. صلاح آینده تو رو در نظر میگیره و در نهایت میاد یه جمع بندی میکنه از خواست خودش و از چیزهایی که تو دوست داری و برات یه یار انتخاب میکنه. شاید چیزهایی که تو دوست داری به صلاح ت نباشه. بنابراین خدا اگر دوستمون داشته باشه که داره، فقط به خواست خودش توجه میکنه. البته فقط این یه مثال بود و یه نتیجه گیری از ذهن ناقص من!