نفرین به این مملکت

آیه «إِنَّ اللهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ»
در حقیقت‏ خدا حال قومى را تغییر نمى‏‌دهد تا آنان حال خود را تغییر دهند

روی سخنم اول به خودم، دوم به خودم، سوم به خودم و چهارم به بقیه است. شرایطی که ما توش زندگی می کنیم، حاصل تصمیمات من و شما است. اگر داریم توی این شرایط زندگی میکنیم دلیل اش اینه که من و امثال من از اینکه صدامون رو بلند کنیم می ترسیم. و اندک کسانی که صدای اعتراض شون بلند میشه، به خوبی توسط بقیه حمایت نمیشن. هزار جور انگ و ... بهشون چسبیده میشه...

خفقان میدونی یعنی چی؟ یعنی اینکه دهقان تو سر رعیت بزنه و رعیت حتی نتونه اعتراض کنه. خفقان یعنی اینکه من جوون نمیتونم صدام رو بلند کنم. نه اینکه نخوام نمیتونم...خفقان یعنی همین دورانی طلایی  جوونی مون رو داریم توش میگذرونیم.

مردم ایران از قدیم به تو سری خوردن عادت کردند. و به بدترین شرایط خودشون رو وفق می دهند. 
میدونی پیش بینی من چیه؟ یک هفته بعد همه مردم به این شرایط عادت می کنند و همه چی عادی میشه...

من که فاتحه خودم رو خوندم، شما هم بخونید...