یک بغل حرف

حرفم نمیاد!
فقط میتونم اینو بگم که میترسم از آینده.

آینده مبهمی که پیش روی قرار داده. نمیدونم چی پیش میاد. نمیدونم چی میشه. اصلا دوست ندارم که به عدم موفقیت فکر کنم. با خودم با اطمینان میگم که میشه به امید خدا.
امروز استادم بهم پیامک داد که آقای فلانی چه خبر؟ هیچ وقت بهم اس ام اس نمیده. فکر کنم تو تلگرام بهم پیام داده و منم یه چند روزی میشه که تلگرام رو چک نکردم. منظورش از چه خبر این بود که مقاله جدید چی شد؟ بهش گفتم که دارم روش کار میکنم. هر موقع تکمیل شد بهتون اطلاع میدم. جواب داد: اوکی، مشکلی داشتی بیا جلسه بذاریم. 
از شما چه پنهان که چند روزی میشه روی مقاله کار نکردم. همش داشتم تافل میخوندم. 

و امان از تافل. خدا نصیب گرگ بیابون نکنه. با خودم میگم یعنی میشه که با یک بار امتحان دادن بتونم نمره دلخواهم رو بیارم. عین آدمیزاد هم که تست نمیزنم. امروز 9 تا پسیج خوندم و این ساعت های آخر دیگه انگار داشتم چینی میخوندم. 

آدم قیمت دلار رو میبینه افسرده میشه. چی بگم ...من هیچ...من نگاه...

این پست چیز خاصی نداشت. صرفا یه درد دل کوچیک بود. یه بغل حرف...