مقاله اولم ریوایز خورد

این مدت اتفاقات زیادی افتاده ولی دل و دماغ نوشتن نداشتم تا امروز که لازم دیدم وبلاگ رو آپدیت کنم

امروز داشتم واسه تافل میخوندم به همین خاطر گوشی ام رو در حالت پرواز گذاشتم. بعد ساعت 8 شب غیرفعال اش کردم و دیدم که استادم پیام داده که مقاله خوشبختانه ریوایز خورده. دیگه خودم رفتم تو سایت و دیدم که زده Major Revision . بعد 43 روز جواب اومد!  به استادم زنگ زدم و گفت که من فکر کردم گرفتنت که گوشی رو جواب نمیدی :( دیگه ریوایزها رو برام فرستاد و گفت که دو ماه وقت داریم که بهشون جواب بدیم. و گفت که باید دو هفته روزی 8 ساعت روش کار کنی :( استاده دیگه!!!

گفتم که من هفته دیگه تافل دارم. یه نگاهی بهش میندازم ولی از هفته بعد شروع میکنم که روش کار کنم.

گفت که باشه سه شنبه یه جلسه با استاد آمریکایی و دانشگاه تهران میذاریم که روش بحث کنیم

الان یه نگاهی به کامنت ها انداختم. 5 تا داور نظر داده بودند. 4 تا داور اول کامنت های زیاد خاصی نگذاشته بودند. ولی در کمال تعجب دیدم که داور پنجم همون داوری بوده که تو ژورنال قبلی مقاله ام رو ریجکت کرده بود. و دقیقا همون کامنت ها کپی پیست کرده. عینا همون کامنت. و یه جورایی اعتبار مقاله رو زیر سوال برده بود.

ولی چون داورهای دیگه نظرات شون مثبت بود، ادیتور که از قضا ایرانی بود و با نویسنده دانشگاه تهران آشنا بوده (اینو استادم گفت) مقاله رو قبول کرده.

این ژورنال Q1 هست و ایمپکت حدود 4.8 داره. زیاد بالا نیست ولی خوبه! 

خدا رو واقعا شکر میکنم که بعد 2-3 تا ریجکتی بلاخره ریوایز خورد. مخصوصا برای اپلای خیلی کمکم میکنه.

حالا باید ببینم چی میشه. فعلا تمرکزم روی تافله. 

پی نوشت: متاسفانه شرایط کشور جوری هست که کوچک ترین حرفی در فضای مجازی با برخورد خشن صورت میگیره. به همین خاطر عذر من رو بپذیرید که در مورد یه سری مسائل صحبت نمیکنم . خودتون از عکس میتونین منظورم رو متوجه بشین.