همه دارن ازدواج میکنن

چند هفته پیش داشتم فکر میکردم که بیشتر پسر و دخترای فامیل که هم سن من هستند (حتی کوچک تر از من) ازدواج کردند یا در شرف ازدواج هستند. تقریبا نصف دوستان دبیرستان یا کارشناسی هم مزدوج شدند. عملا من اگر بخوام یه روزی زن بگیرم فکر نمیکنم بتونم کسی رو توی فامیل انتخاب کنم. حالا فکرم توی این موضوع بود که واقعا چجوری ملت دارن ازدواج میکنن. درسته که خدا روزی رو میده. و من خیلی به این موضوع معتقدم. ولی خدا به آدم عقل هم داده. قرار نیست که من به هر قیمتی ازدواج کنم و بعد هر روز دغدغه این رو داشته باشم که چجوری مایتحاج اولیه ام هر روز قیمتش داره بالاتر میره و من هر روز دارم بدبخت تر میشم. 

من هیچ وقت آدمی نبودم که توقع داشته باشم اول زندگی همه چی رو داشته باشم. ولی با هر معیاری که این موضوع رو میسنجم میبینم که نمیتونم از پس یه زندگی خوب بربیام. من فکر میکنم که آدم باید دید بلند مدت داشته باشه. من حتی اگر از پس سال های اولیه زندگی مشترک بربیام ولی نمیتونم بعد از اون رو تحمل کنم. هر چه قدر هم توقع ام پایین باشه ولی دیگه نمیتونم از توقع ام از یک سطح اولیه معمولی پایین تر باشه. 

بعد با این شرایط اگر قرار باشه کسی بچه دار هم بشه واقعا فشار سنگینی رو تحمل میکنه. 

نمیدونم واقعا. ولی فعلا تصمیمم اینه که با توجه به شرایط من و شناختی که از خودم دارم اینه که اشتباه است که اگر من هم مثل بقیه ازدواج کنم. بماند که هنوز مورد مناسبی رو پیدا نکردم. البته دو سه نفر بودند که در برهه ای زندگیم بهشون فکر میکردم ولی الان دیگه با توجه به این شرایط اقتصادی پشیمون شدم.

این صرفا نظر شخصی من بود. و هیچ وقت قصد قضاوت در مورد کسی رو ندارم. بر عکس فکر میکنم که کسی که ازدواج کرده در بعضی مسائل خیلی به نفع اش شده. 

ولی برای من فعلا تصمیم مناسبی نیست. مخصوصا که قصدم مهاجرت هست. 

قبلا در مورد این موضوع بحث کردم که واقعا مهاجرت با همسر خیلی کار سختیه. به نظرم بستگی به کشور مقصد هم داره. مثلا کانادا به همسر اجازه کار میده و همسر به شرط اینکه زبانش خوب باشه میتونه کار کنه. ولی خب این موضوع برای آمریکا غیرممکنه. خیلی سخته که همسرت رو با خودت ببری و اون مجبور باشه که صرفا توی خونه بمونه. مگر اینکه اونم مثل شما بتونه اپلای کنه و درس بخونه. این مورد هم کار سختیه. چون باید توی همون شهر خودت دانشگاه پیدا کنه و اما و اگر که آیا بتونه فاند پیدا کنه یا نه. 

از طرف دیگه فکر میکنم که داشتن همسر در مهاجرت خیلی میتونه مفید باشه. ساده ترینش اینه که یک همدم داری که در روزهای سخت مهاجرت میتونه بهت دلداری بده و کمی از این غم دوری از ایران رو کم کنه. هم چنین کسی که مجرد میاد بعد چند سال بلاخره باید یک همسر پیدا کنه. پیدا کردن یک نفر مناسب هم خارج از کشور کار سختیه. گزینه ها محدود هستند ولی از طرف دیگه من فکر میکنم که کسی که تونسته مهاجرت بکنه و از طریق تحصیلی اومده باشه، آدم قوی هست و قطعا ویژگی های مثبتی داره که میتونه برای ساختن یک زندگی مشترک مناسب باشه.