دل و دماغ نوشتن ندارم. اینقدر این پروسه کلیرنس استرس زاست که بعضی اوقات پشیمون میشم که چرا آمریکا رو انتخاب کردم. البته دیگه گزینه ای نداشتم. از کانادا که ریجکت شدم. توی این هفته بعضی از دوستان کیس شون آپدیت خورده ولی مال من و خیلیا هنوز خبری نشده. بهرحال مینویسم تا به یادگار بمونه.
امروز رفتم چمدان خریدم. اولش میخواستم فقط کری آن بگیرم. چون یک ساک مکه ای قبلا گرفته بودم و یکی از چمدان های خانواده رو میخواستم ببرم. ولی بابام گفت که یک بزرگ هم بگیر.
چند روز مشیر خلوت رفته بودم ولی طرح ها زیادی نداشتن و خوشم نیومده بود. چند هفته پیشش هم منوچهری رفتم که اونجا هم قیمت هاشون بالا بود. بلاخره یک مغازه توی میدون امام حسین پیدا کردم و امروز رفتم سراغش. خیلی طرح های متنوعی داشت و قیمت هاشونم مناسب بود.
من یک کری ان و سایز بزرگ گرفتم برند مونزا monza. البته برند اش مهم نیست و چیزی که مهمه ایناست. اول اینکه بهتره چهار چرخ دوبل ۳۶۰ درجه باشه که حمل اش راحت باشه. من بین برزنتی و پلاستیکی، دومی یعنی پلاستیکی رو انتخاب کردم. البته هر کدوم مزایا و معایب خاص خودشون رو دارن. مزیت برزنتی اینه که هر چی توش بچپونی جا باز میکنه و بدنه اش در اثر ضربه شکسته نمیشه ولی خب بدیش اینه وزن اش کمی زیاده. برتری پلاستیکی اینه انعطاف پذیری بالاتری داره و وزنش سبک تره. هم چنین مثل برزنتی دیگه پاره نمیشه ولی خب ممکنه خط و خش روش بیفته. پلاستیکی هم ۲ نوع داره. یکیش جنس سخت هست یکیش جنس نرم یا PP. که میگن PP بهتره. جنس اش مثل این لوله های پکیج و اب گرمکنه فکر کنم.
با همه این تفاسیر و تحقیقات من جنس PP گرفتم. چرخ های دوبل، زیپ افزایش حجم و زیپ دوبل داره با دستگیره تلسکوپی. قفل TSA هم داره که امنیت چمدون رو بالا میره.
قیمت کری آن اش ۱۸۰۰ بود و سایز بزرگ ۳۷۰۰. که من با تخفیف ۵ میلیون و ۳۰۰ گرفتم. دوستام ۳ تا سایز اش رو ۸ تومن به بالا گرفتن البته یه برند دیگه. به نظرم خوب گرفتم اگرچه کمی احساس میکنم که باز کمی گرون گرفتم ولی بلاخره نمیشه طرف سود هم نکنه. کلا یه چیزکه میخوام بگم اینه که توی مسیر مهاجرت خیلی چیزا تو پاچت میره و اجتناب ناپذیره. مثلا ممکنه که بار اول نمره خوبی توی آزمون زبان نیاری و مجبور بشی یه بار دیگه امتحان بدی و خیلی چیزای دیگه. ولی خب آدم باید سعی بکنه که تا جاییکه میشه هزینه هاشو کم بکنه ولی اگر نتونست باز هم عیبی نداره. چون این مسیر ارزششو داره و نتیجه اش در بلند مدت معلوم میشه.
به نظرم امروز بشین برای جاهای دیگه اپلای کن. سر کار برو و اروپا و کانادا و استرالیا رو ول نکن.
والا چی بگم.
یکی از دانشگاه های کانادا فعلا جواب نداده.
سر کار هم خودم نمیخوام برم چون فکر میکنم تو ایران بی فایدس.
اروپا و استرالیا رو هم دوست ندارم. ترجیح میدم برم سربازی و اروپا نرم.