یه پسر

یه پسر دهه هفتادی که کلی آرزو داره و داره تلاش می‌کنه با کمک خدا بهشون برسه... توی این مسیر خاطرات خوب و بد اش رو اینجا می‏‌نویسه

یه پسر

یه پسر دهه هفتادی که کلی آرزو داره و داره تلاش می‌کنه با کمک خدا بهشون برسه... توی این مسیر خاطرات خوب و بد اش رو اینجا می‏‌نویسه

سبک زندگی در آمریکا

از اینکه نتونستم چند مدتی رو بنویسم ناراحتم. امیدوارم این وبلاگ به روزهای اوج خودش برگرده. 

حقیقت اینه که آدم وقتی هنوز مهاجرت نکرده تمام دغدغه اش اینه که بتونه پای خودش رو به کشور مقصد برسونه. اکثر آدم ها معمولا به بعدش فکر نمیکنن. البته طبیعی هم هست. چون آدم نمیتونه چالش هایی که باهاش مواجه میشه رو پیش بینی کنه. یه سری چالش ها هست که بین همه افراد تقریبا یکسانه. مثلا پیدا کردن خونه یا گرفتن سیم کارت و تلفن همراه و از این دست چالش ها. اما یه سری از چالش ها هستن که یه فرد وقتی که درگیر زندگی روزمره میشه باهاشون مواجه میشه.
از وقتی همه چی ماشینی شده, سرعت زندگی هم بیشتر شده. آدم ها هر روز باید کارهای زیادی رو انجام بدن و همین موضوع دغدغه های جدیدی رو به وجود میاره. حالا زندگی تو آمریکا نسبت به بقیه جاهای دنیا سرعت بیشتری داره. آدم ها اینجا خیلی کار میکنن و استرس کار به شدت بالاست. داشتن یه شغل و مهم تر از اون نگه داشتن اون شغل یکی از پر استرس ترین کارهایی هست که یه فرد توی زندگی اش توی آمریکا داره. در کنار این, مردم آمریکا از سطح زندگی نسبتا بالایی هم برخوردار هستن. درسته که خیلی سخت کار میکنن اما حقوق و مزایای نسبتا خوبی هم دریافت میکنن. خب شما وقتی بتونی کلی پول خوب دربیاری باید یه جایی هم خرج شون کنی دیگه. 

پس یکی دیگه از دغدغه های مردم آمریکا اینه که چجوری این پول رو خرج کنن. اکثر مردم دغدغه شون اینه که آخر هفته کدوم بار یا رستوران برن یا چه فعالیت باحالی رو دوست دارن تجربه کنن. 

حالا دانشجوها هم واسه علاوه بر مسایل بالا دغدغه درس شون رو هم دارن. باید یه جوری تلاش کنن که علاوه بر اینکه بتونن عملکرد خوبی توی دانشگاه داشته باشن, بعد از فارغ التحصیلی هم بتونن یه شغل خوبی بدست بیارن.

من این روزها هم درگیر همین روزمرگی ها شدم. گاهی اوقات دغدغه هم این میشه که برای آخر هفته به کدوم محله نیویورک برم که تاحالا نرفتم و در عین حال بهم خوش بگذره. گاهی هفته ها هم حتی آخر هفته ها رو هم میام دانشگاه و به کارهای عقب مونده ام میرسم. 

تعادل ایجاد کردن توی زندگی بعد از مهاجرت سخته. تعادل بین زندگی شخصی و زندگی دانشجویی و کار و ورزش و تفریح. 

به نظرم راه حل این موضوع اینه که آدم باید یه سبک زندگی منظمی داشته باشه. نه تنها منظم بلکه منعطف. و این بدست نمیاد مگر اینکه آدم اولا خودش رو بشناسه و بعد هدف ها و اولویت های زندگی اش رو معین کنه. اهداف کوتاه مدت و بلند مدت داشته باشه. 

همه این ها با تمرین و مطالعه درباره سبک زندگی و ویژگی های شخصیتی بدست میاد.
خوشحال میشم از خوانندگان وبلاگ اگر موضوع خاصی  مد نظر تون هست کامنت بذارین تا اگر فرصت شد در موردشون کمی بنویسم. 

نظرات 4 + ارسال نظر
ممد سه‌شنبه 15 اسفند 1402 ساعت 02:03

سلام من دو تا سوال داشتم.
ایا میشه بدون ازاد کردن مدرک خارج شد و بعد مدرکو ازاد کنیم؟ یعنی توی مراحل گرفتن معافیت تحصیلی خارجی، نیاز به مدرک ازاد شده نیست؟
دوم هم ممکنه کمی در مورد اجاره خونه توضیح بدید که از ایران میشه اجاره کرد یا نه؟ یا باید از همونجا اجاره کنیم و واسه روزای اول مثلا ایربی اند بی بگیریم؟
ممنون اگه اطلاعی داشتید.

سلام.
راجع به این سوال اول اطمینان ندارم. چیزی که یادمه این بود که توی مرحله ی آخر معافیت تحصیلی که توی سازمان امور دانشجویان بود به کسانی که مدرک شون رو آزاد نکرده بودند یه نامه میدادن که میتونستن برن آزاد کنن. ولی توی مرحله نظام وظیفه لازم نبود تا جایی که یادمه.
برای خونه هم میشه از ایران اجاره کرد. کاری که خودم انجام دادم. یکی از دوستان ایرانی اینجا دنبال هم خونه میگشت و من با صاحب خونه با ایمیل صحبت کردم و در نهایت یه فرم اجاره نامه برای من فرستاد و امضا کردم و تمام شد.
من شانس اوردم که از ایران اجاره کردم. ولی عموما بچه ها حدود یکی دو هفته توی هتل یا ایر بی اند بی میمونن تا بتونن یه خونه ای رو پیدا کنن یا با کسی هم خونه بشن. یه سری از خونه ها نیاز به کردیت اسکور دارن ولی بعضی ها نیاز ندارن و درک میکنن که تازه اومدید و کردیت ندارین.
دانشگاه ما با یه هتلی قرارداد بسته بود که بچه ها میتونستن برای ۱۰ شب حداکثر برای روزهای اول بمونن. هزینه اصلی هتل شبی ۱۵۰ دلار بود که دانشگاه ۷۵ دلار از بچه ها میگرفت.

الی دوشنبه 7 اسفند 1402 ساعت 10:43

یه سوالی که داشتم درمورد فرم i-20هست.
من برای اپلای دانشگاه مدارکم رو بصورت غیررسمی اپلود کردم. چون تا ازاد کردن مدرکم کلی طول میکشه، می خواستم بدونم دانشگاه برای صدور i-20 مدارک خاصی ممکنه بخواد؟ مثلا بگه اول مدرک رسمیتو اپلود کن بعد فرم رو بدیم؟

سوال بعدیم اینه برای گرفتن وقت سفارت ایا باید بجز فرم i-20 مدرک خاصی اپلود کرد؟
میخوام کلا ببینم فرصتم چقدره برای ازتد کردن مدرک. چون تا از پدیرشم مطمین نشدم نمی تونم هزینه ازتدسازی مدرکو پرداخت کنم برتم زیاده.
ممنونم از شما

سلام.
برای صدور i20 یه سری مدارک لازمه که برای هر دانشگاه متفاوته. ولی اصل مدرک رسمی نیاز نیست تا جاییکه به خاطر دارم. شما وقتی پذیرش میگیرین یه ایمیل بهتون میزنن که مراحل گرفتن آی بیست رو نوشته.
برای گرفتن وقت سفارت مدرکی نیاز نیست اپلود کنید. فقط‌ یه فرم DS هست که باید پر کنید. حتی زمان مصاحبه هم میتونین با گواهی موقت برین.
نگران اصل مدرک تون نباشید. توی بیشتر دانشگاه ها به شما چند ماه فرصت میدن که اصل مدرک رو به صورت پستی، ایمیلی یا حضوری براشون بفرستید.

خواهش میکنم

نازگل یکشنبه 6 اسفند 1402 ساعت 20:29 https://nazzgol.blogsky.com/

سلام خیلی خوشحال شدم پست جدیدتون رو خوندم
خودم دلم می خواد از روزمرگی هاتون بیشتر بنویسین اینکه واسه حل این دغدغه ها چه مسیری رو انتخاب کردین یا چه پیشنهاد عملی و آزمون و خطایی دارید.
تو دانشگاه چیکار می کنید، همکلاسی هاتون، نوع رفتار مردم، اساتید و پرسنل دانشگاه، احساساتی که تجربه می کنید یا حتی مسائل شخصی که بعد از مهاجرت پیش میاد و... همش می تونه خیلی جالب باشه :) من نوشته هارو نسبت به عکس و فیلم تو فضای مجازی ترجیح میدم

سلام. خیلی ممنون
واقعیت اینه که یه سری اتفاقات هر روز برام میفته. منتها از فرط سادگی بودن نمیدونم آیا به درد کسی میخوره یا نه.
شاید به این نتیجه برسم که هر روز از چیزهای مهمی که برام اتفاق میفته بنویسم.
ممنون که نظر دادین

الی یکشنبه 6 اسفند 1402 ساعت 13:43

سلام. لطفا بیشتر بنویسید. از حال و هوای این روزهاتون در امریکا.
من هم در مرحله انتظار برای جواب دانشگاه ها هستم. یه استادی استقبال کرده ولی نمی دونم ایا به پذیرش و ویزا منجر میشه یا خیر.

سلام
والا سعی میکنم بنویسم ولی فرصت کمه و مشغولیات زیاد
به سلامتی. خیلی خوبه. تا آخرین روزها تلاش کنید و ناامید نشید. به استادها ریماندر بزنین و تمام تخم مرغ هاتون رو توی یه سبد نچینید.
موفق باشید

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد