ایلان ماسک به رویای خود رسید
روز سه شنبه 26 می 2020، چشمها به پایگاه فضایی کندی دوخته شده بود. بعد از آخرین ماموریت شاتل ناسا، حالا 9 سال بود که فضانوردی از خاک ایالات متحده به فضا نرفته بود. اما حالا، خلبان همان آخرین شاتل، داگلاس هرلی به همراه رابرت بنکن، سوار بر تسلای مدل X در پایگاه فضایی کندی به سمت سکوی پرتاب میرفتند، جایی که دیگر ساختههای غول بزرگ تکنولوژی، ایلان ماسک ، منتظرشان بود: موشک فالکون 9 و بر سر آن، فضاپیمای سرنشیندار اژدها یا Crew Dragon.
موشک فالکون 9، نتیجهی نبوغی است که در شرکت SpaceX به کار گرفته شده و برای اولین بار، تکنولوژی موشک چندبار مصرف را در اختیار انسان قرار داده. پیش از این، موشکها قابلیت بازگشت به زمین را نداشته و پس از اتمام سوخت، مرحله به مرحله تکه تکه شده و در فضا رها میشدند. اما موشک فالکون 9 برای اولین بار این امکان را به وجود آورد که بخشی از موشک توانایی بازگشت به زمین و فرود عمودی بر روی سکو را داشته باشد. بنا بود پس از پرتاب و قرار گرفتن فضاپیمای اژدها در مدار زمین، طبقهی دوم موشک فالکون 9 بازگشته و پس از چند دقیقه در مکان دیگری فرود بیاید.
به عنوان اولین پرتاب فضاپیمای سرنشیندار از داخل خاک آمریکا بعد از پایان رسمی برنامههای شاتل، این عملیات که SpaceX Demo-2 نام گرفته اهمیت ویژهای دارد. در طی دههی گذشته، انتقال فضانوردان آمریکایی به ایستگاه بین المللی فضایی از پایگاه فضایی قزاقستان و با استفاده از فضاپیماهای روسی سایوز انجام میشد. به علاوه، این پرواز سفری تاریخی محسوب میشود چرا که برای نخستین بار یک پرواز سرنشیندار در آمریکا با فضاپیمایی انجام خواهد شد که متعلق به سازمان دولتی ناسا نبوده و سازنده و مالک آن شرکت خصوصی SpaceX است.
برای این شرکت و مدیرعامل بلندپروازش ایلان ماسک، این پرواز نشانگر نخستین قدم برای تسخیر فضا توسط بخش خصوصی است. چنانچه این پرواز با موفقیت انجام شود، اثباتی بر توانایی شرکت SpaceX در انتقال انسان به فضا خواهد بود و دیرزمانی نخواهد بود که به جای خلبانان و فضانوردان ناسا، میلیاردرها و توریست های فضایی داخل ساختههای این شرکت بنشینند. به علاوه، ایلان ماسک خوب می داند که استعمار سایر کرات فضایی اجتناب ناپذیر است و میخواهد شرکتش در این مسیر پیشقدم باشد. اژدهایی که روز سه شنبه بنا بود به فضا پرتاب شود، قرار بود برای او کبوتری باشد که خبر از سرزمینهای نو میآورد.
سالها تلاش، آزمایش و خطا، و میلیونها دلار هزینه به این لحظه ختم میشد. هرلی و بنکن داخل سفینه بودند و منتظر آن که تا 16 دقیقهی بعد پرواز کنند که تصمیم گرفته شد: به علت شرایط نامساعد آب و هوایی، پرواز ناممکن بوده و به روز دیگری موکول شد. رییس جمهور و معاونش که به پایگاه رفته بودند، به واشنگتن بازگشتند، سوخت فالکون 9 تخلیه شد، و هرلی و بنکن هم از سفینه بیرون آمدند و راهی که آمده بودند را برگشتند.
گاهی در زندگی ما هم چنین میشود. سالها نقشه و برنامه میریزیم. برای موفقیتمان تلاش میکنیم و تمام نیرویمان را صرف هدفی که پیش رو داریم میکنیم. اما نمیشود. به آن چه میخواستیم نمیرسیم. استادی که همه امیدمان به ارتباط با اون بود پاسخمان را نمیدهد، دانشگاهی که آیندهی تحصیلی خود را در آن میدیدیم به ما دست رد میزند، کمک هزینهای که رویش حساب کرده بودیم نمیرسد. گاهی هم همه چیز خوب پیش میرود، همهی مسائل به خوبی جفت و جور می شوند و ناگهان از مامور ویزا «نه» میشنویم.
خوب است یادمان باشد گاهی حتی نقشههایی که دههها رویشان کار شده، میلیونها و میلیاردها هزینهشان شده، به سادگی، با یک هوای ابری نقش بر آب می شوند. اما نباید امید را باخت. میتوان دوباره تلاش کرد، با کمی تاخیر، اما این بار با آمادگی بیشتر. حتی فالکون 9 و Crew Dragon که بعد از سالها تلاش و شکستهای بزرگ و کوچک به این جا رسیدهاند هم دوباره تلاش خواهند کرد. و دوباره. و دوباره، تا روزی که موفق شوند.
تلاش مجدد برای پرواز SpaceX Demo-2 برای امروز شنبه ساعت 3:22 بعد از ظهر به وقت شرقی آمریکا (ساعت 11:52 دقیقه ی شب به وقت ایران) برنامهریزی شد.
و این فضاپیما بلاخره به سمت ایستگاه بین المللی پرواز کرد.
منبع: کانال پرگار
پی نوشت: واقعا من همیشه از بچگی آرزوم این بوده که بتونم در ناسا کار کنم. امیدوارم این آرزوم تحقق پیدا کنه.