یه پسر
یه پسر دهه هفتادی که کلی آرزو داره و داره تلاش میکنه با کمک خدا بهشون برسه... توی این مسیر خاطرات خوب و بد اش رو اینجا مینویسهیه پسر
یه پسر دهه هفتادی که کلی آرزو داره و داره تلاش میکنه با کمک خدا بهشون برسه... توی این مسیر خاطرات خوب و بد اش رو اینجا مینویسهدرباره من
اگه میخوای در مورد من بدونی "درباره نویسنده" رو بخون!
ادامه...
یه داور لعنتی
امروز صبح با صدای زنگ استادم از خواب بیدار شدم. گفت که مقاله اولی دوباره ریوایز خورده. از 5 تا داور 4 تاشون قبول کردند ولی داور پنجم دوباره کامنت داده.
من همینطوری موندم. گفتم امیدی هست؟ گفت آره. بخونش تا دوباره یه جلسه بذاریم.
رفتم ایمیل ام رو باز کردم و دیدم که چهار تا داور اول از مقاله و پاسخی که بهشون دادم راضی بودند و تشکر کرده بودند که همه مواردی که گفته بودند رو اصلاح کردم و توضیحات بیشتری دادم.
ولی داور 5 گفته که بعضی ها از سوالاتش پاسخ داده نشده و همچنان یه سری موارد هست که قانع نشده. باز دوباره 11 کامنت داده و به خاطر همین ادیتور دوباره مقاله رو ریوایز زده.
نمیدونم چرا این داور اینقدر گیره آخه! یکی نیست بگه بابا یا ریجکت کن یا اکسپت کن دیگه. این چه کاریه هی کامنت میدی و اعصاب منو خورد میکنی. البته همه کامنت هاش بیخود نیست. شاید دو سه تا کامنت اش منطقی باشه انصافا. ولی مشکل اینه که خیلی گیر داده. مو به مو مقاله رو خونده و ایرادهای بنی اسراییلی گرفته. برای من که تازه کارم این مورد خیلی عجیبه که یه داور بشینه و این همه وقت بذاره و کلی کامنت بده. نمیدونم میخواد چی رو ثابت کنه.
انگار من باهاش پدر کشتگی دارم. ولی از یه طرف احساس میکنم که داره به ایده من حسودی میکنه. چون میدونه اگه اکسپت بشه خیلی سایتیشن میگیره. شایدم خودش همچین ایده ای داشته و نتونسته پیاده سازیش کنه.
حالا جالب اینجاست که این داور دقیقا توی ژورنال قبلی که فرستاده بودم هم داور مقالم بوده و دقیقا همون کامنت های قبلی اش رو گذاشته. شاید از این ناراحت شده که من بدون هیچ گونه تغییری، مقاله ام رو جای دیگه سابمیت کردم. ولی از شانس بد من دوباره خوردم به تور این داور لعنتی. معلوم نیست توی چند تا ژورنال داوری میکنه.
خلاصه خیلی خسته ام از این داور لعنتی.
حالا باید بشینم و کامنت هاشو بررسی کنم و ببینم که چجوری باید به این آدم گیر و زبان نفهم جواب بدم. خودم و خودم. استادم که هیچ کمکی نمیکنه. فقط میگه خودت بنویس و من بعدش ریوایز میکنم.
مصاحبه با اساتید
عموما وقتی ایمیل برای اپلای به اساتید دانشگاه های مختلف می زنید، در آخر ایمیل اشاره می کنید که تمایل دارین که در صورت لزوم با استاد مصاحبه کنید.
مصاحبه با اساتید یکی از بهترین حالت هایی که ممکنه براتون اتفاق بیفته. حداقل اش اینه که می فهمین استاد مربوطه پوزیشن داره و رزومه شما تقریبا با استاد یکی هست.
کلی نکته برای مصاحبه با اساتید وجود داره که شما می توانید با سرچ در یوتیوب یا کانال های تلگرامی بدست بیارید. و حرف های من ممکنه تکرار مکررات باشه.
ولی میخوام یه نکته بگم که تجربه خودم هست و ممکنه برای کسی مفید باشه.
اونم اینه که شما وقتی به مصاحبه دعوت شدین، سعی کنید که به هر سوال استاد ابتدا خوب فکر کنید و بعد به بهترین نحو توضیح بدین که تجربه شما میتونه برای آزمایشگاه استاد مفید باشه. به طور مثال می توانید به کورس هایی که در دانشگاه یا آنلاین گذروندین اشاره کنید. سعی کنید به استاد بفهمونید که آدم با انگیزه و پر تلاشی هستید.
نکته دوم این هست که حواس تون باشه که به زور خودتون رو به استاد وصل نکنید. اگر علاقه مندی های شما به ریسرچ استاد مچ نمیشه و خیلی از کارهای استاد دور هست، سعی نکنید که به استاد بگین که در آینده علاقه مند خواهید شد. چون این موضوع نشون میده که دارین سعی می کنید به هر نحوی مهاجرت کنید و این درس خوندن و اپلای کردن یک جورایی بهانه است. بنابراین اگر کاری که دوست دارین انجام بدین با کارهای استاد مچ نیست، به سادگی این موضوع رو بیان کنید. در بدترین حالت ممکن این است که پذیرش نخواهید گرفت. ولی بهتر از این است که وارد حوزه تحقیقاتی ای بشین که دوست ندارین و مجبور باشین 4 سال این مورد رو تحمل کنید. البته این نکته شاید برای بعضی رشته ها صدق نکنه ولی برای رشته هایی که چندین زمینه تحقیقاتی وجود داره ممکنه صدق بکند.
تماس با دانشگاه مقصد
یکی از نکاتی که قبل از اینکه اپلیکیشن دانشگاه مقصد رو پر کنید اینه که حتما با Coordinator یا Graduate office دانشگاه ایمیل رد و بدل کنید. با این کار متوجه خواهید شد که چقدر نحوه پاسخ گویی اون دانشگاه خوب است. دانشگاهی که سوال شما رو سریع و کامل جواب بده، مطمئنا در آینده هم اینطور خواهد بود. ولی وقتی دانشگاهی جواب تون رو یک هفته دیگه میده یا سری جواب تمپلیت میفرسته، به احتمال زیاد حتی وقتی پذیرش هم بگیرید همینطوری جواب خواهد داد و مشکلات زیادی رو به وجود میاره.
یکی از کارهایی که من قبل از اینکه دانشگاهی رو اپلای کنم اینه که به کوردینتور ایمیل میدم و ازشون 3 تا سوال میکنم:
1- اول ازشون در مورد اینکه آیا ریزنمرات غیررسمی رو برای بررسی اولیه قبول میکنند یا نه سوال میکنم.
بعضی دانشگاه ها قوانین سفت و سخت دارند و میگن الا و بلا ریزنمرات تون باید رسمی باشه و پست بشه. بعضی ها میگن که شما باید ارزیابی با استفاده از سازمان هایی مثل WES هم انجام بدین که این مورد هزینه اضافی هم روی دست تون میذاره. ولی بعضی دانشگاه ها همون ریزنمره غیررسمی آپلود شده رو برای بررسی اولیه قبول میکنند و میگن که تنها در صورتی که پذیرش گرفتین باید ریزنمرات رسمی رو ارائه کنید. این دانشگاه ها ایده آل ترین حالت و آسان ترین راه برای اپلای هستند.
2- آیا نمره غیررسمی نمرات زبان رو قبول میکنند یا خیر!
بعضی دانشگاه ها میگن که شما حتما ریپورت رسمی برای تافل و جیاری ارائه کنید که خود اینا هر کدوم 20 و 28 دلار میشه. ولی بعضی دانشگاه ها میگن که با همون نمره غیررسمی و آپلود پی دی اف میشه اپلای کرد و هر موقع پذیرش گرفتین نمره رسمی رو براشون بفرستین.
3- درخواست ویو اپلیکیشن فی!
حتما حتما ایمیل بزنین که آیا دانشگاه میتونه اپلیکیشن فی رو براتون ویو (Waive) کنه یا نه!
بعضی دانشگاه ها مخصوصا برای ایرانی ها ممکنه که یه سری امتیازات خاص داشته باشند. مثلا ممکنه اپلیکیشن فی رو ویو کنند یا ددلاین رو براتون تمدید کنند. مثلا امسال از 10 تا دانشگاهی که من دارم اپلای میکنم 4 تاشون اپلیکیشن رو ویو کردند و نیازی نیست پول بدم دیگه.
بنابراین این 3 تا ایمیل بالا حتما قبل از اینکه اپلیکیشن دانشگاه پر بشه باید زده بشه که هم بفهمید نحوه پاسخ گویی شون چجوریه و هم اینکه میفهمین چه مدارکی دقیقا لازم دارند.
دانشگاه های بدقلق
خب همانطور که گفتم قراره یه سری تجربیات از اپلای کردن خودم بنویسم. توی هر پست به یک جنبه می پردازم که ممکنه برای آیندگان مفید باشه.
یه سری دانشگاه ها هستند که من اسم شون رو میذارم دانشگاه های بدقلق. به خاطر اینکه سیستم اپلای شون خیلی عجیب غریب و سخته.
مثلا دیروز یه استادی از دانشگاه UCF بهم ایمیل داد که فلانی! تا 15 ژانویه اپلای کن و اسم منو به عنوان سوپروایزر بنویس. بعد اپلای اگر پذیرفته شدی باهات مصاحبه میکنم. من اولش خوشحال شدم که بلاخره یه شانس و فرصت جدید پیدا شد. ولی به استاده ایمیل زدم که استاد محترم! من در حال پر کردن اپلیکیشن دانشگاه هستم. ولی همانطور که میدونین قیمت دلار توی ایران زیاده و من هزینه زیادی رو باید برای اپلای بپردازم. اگر ممکنه بهم بگین که شانس من برای پذیرفته شدن چقدر هست؟!
بعد دیدم استاده جواب نداد. معلوم شد که یه جواب تمپلیتی رو داره برای همه میفرسته که صرفا اپلیکنت های زیادی اپلای کنند. حالا تا اینجا هیچی!
رفتم توی سایت دانشگاه و دیدم که نوشته ما اسکن ریزنمرات تون رو در صورتی قبول میکنیم که آفیشال باشه. من برای فوق لیسانس چون سربازی نرفتم ریزنمره رسمی ندارم. بهشون ایمیل زدم و دیدم که یه جواب تمپلیت دادند و همون بود که توی سایت شون نوشته بود. حالا بازم تا اینجا هیچی!
رفتم توی کانال های تلگرامی و سرچ کردم. دیدم که این دانشگاه دو سه سال میشه که یه background check برای بعضی کشورها گذاشته. خیلی عجیب بود برام. یعنی شما حتی اگر پذیرفته بشی، قبل ازاینکه I20 براتون صادر بشه، باید یه فرمی رو پر کنید و بگین که با چه سازمان هایی در ارتباط بودین که یکی نوشته بود که 2 ماه براشون طول کشیده! 
خب اینجا بود که دیگه پشیمون شدم از اپلای کردن برای این دانشگاه. شاید حتی اگر استاد جوابم رو میداد و میگفت که شانس ات بالا هست، اپلای میکردم. ولی وقتی این همه موانع وجود داره، من پیشنهاد میکنم که برای این دانشگاه ها نباید اپلای کرد.
یه سری دانشگاه های هستند که سیستم جواب گویی شون ضعیفه. مثلا کمپس Dearborn دانشگاه میشیگان که هر چی من ایمیل میزدم برای اینکه ببینم ریزنمرات غیررسمی رو قبول میکنن یا نه، جواب نمیدادن. من به 3 تا از استاد هاشون ایمیل زده بودم و همگی تشویق به اپلای کرده بودند. و من چندبار به آفیس شون ایمیل زده بودم و سوال پرسیده بودم ولی دریغ از یک جواب! در نهایت به استادی که تشویق به اپلای کرده بود هم ایمیل زدم. و اون استاد هم حتی سوال من رو به کوردینیتور فرستاد ولی بازم جواب ندادن. دیگه من از اپلای برای این دانشگاه هم پشیمون شدم. دانشگاهی که جواب سوال ساده من رو نمیتونه بده، پس فردا حتی اگر بهم پذیرش هم بده باید باهاشون کلی داستان داشته باشم. برای این دانشگاه ها هم اپلای توصیه نمیشه.
یه سری دانشگاه ها هستند که سیستم اپلای شون پیچیدس. فکر کنم بیشتر دانشگاه های کالیفرنیا اینطوری باشند. مثلا من برای SDSU اپلای کردم. یه سیستم سه مرحله ای داشت. اول باید توی CalState اپلای میکردی. بعد چند روز یه RED ID بهتون میدن که میگن برین توی فلان سایت و مدارک ریزنمرات رو آپلود کنید. سیستم اش مثل سیستم گلستان خودمون میمونه ( یا حتی بدتر). بعد مدارک SOP و ریکام رو باید توی سایت Interfolio آپلود کنید. بعد حالا ایمیل های توصیه نامه برای استادهای ایرانم نرفت. بعد دوباره بهشون ایمیل زدم و گفتن که به استادهات بگو که توصیه نامه شون ایمیل کنند. خلاصه اگر من میدونستم که همچین سیستم پیچیده ای دارند هیچ وقت اپلای نمیکردم. ولی خب چون توی مرحله اول پول رو پرداخت کردم مجبور شدم که تا آخرش برم.
یه سری دانشگاه های دیگه هستند که زیرمجموعه دانشگاه های پاراگراف قبلی هستند. این دانشگاه ها هم سیستم دو مرحله ای دارند. مثلا دانشگاه Ryerson که اول باید پول رو پرداخت کنی. بعد چند روز بهت یه ایمیل تاییدیه میدن و باید بری توی سایتی که معرفی میکنن و مدارک ات رو آپلود کنی. ولی مثلا یه سیستم عجیبی داشت. مثلا شما فقط یه بار میتونستی یه مدرک رو آپلود کنی. مثلا من میخواستم SOP ام رو تغییر بدم مجبور شدم که بهشون ایمیل بدم که بهم اجازه بدن دوباره مدرک رو آپلود کنم. یا مثلا برای توصیه نامه ها، گزینه reminder نداشت و باز باید بهشون ایمیل میزدی که یه ریماندر برای استاد ریکامم بفرستند. و حتی لینکی که برای استادم فرستاده بودند باز نمیشد. در نهایت خود استادم لینک اش رو برای من ایمیل کرد. منم دیدم راست میگه باز نمیشه. بعد 1 ساعت با روش های مختلف سایت رو باز کردم و خودم فرم رو پر کردم.
این دانشگاه هایی که بالا نوشتم رو توصیه برای اپلای نمیکنم. ولی باز بسته به شرایط هر کس متفاوت هست. شاید اگر استاد اوکی بده و ادمیشن رو تضمین کنه، همه این زحمت ها ارزش داره. وگرنه اگر میخواین بدون استاد(بلایند) اپلای کنید، ارزش نخواهد داشت.
جیاری رو خراب کردم
